Aínda que titulada en empresariais, a miña paixón foi sempre a fotografía, hobby que dende hai un par de anos estou profesionalizando, asistindo novamente a clases da universidade, cursos, charlas, seminarios... A miña paixón polos cemiterios provén de hai moitos anos, cando sendo adolescente, ía visitalos con amigas en busca dalgún lugar recóndito inexplorado que albergase algunha historia antiga, ou en busca daquel arcanxo de trazos serenos, que aínda así, aterrorizábanos... pero ao mesmo tempo gustábanos.

Pasaron os anos e sigo mantendo a mesma fascinación. A serenidade que transmiten, as historias perdidas que xamais serán xa contadas, as xentes ilustres - ou non ilustres - esquecidas... séguenme cativando, porque no fondo é a nosa HISTORIA VIVA, aínda que, paradoxalmente, xa non o estea.

Con respecto ao cemiterio de San Amaro, atopeime con moita xente da mesma cidade que non saben situar tamaña xoia... Como é posible que se descoñeza a arquitectura e o patrimonio artístico deste camposando? Como é posible que se descoñeza que Pla y Cancela, Linares Rivas, Manuel Murguía, Marcial del Adalid - para algúns, simples nomes de rúas - moran entre os seus muros? É por iso que me sinto en débeda coa miña cidade, e se a través da fotografía podo espertar un interese, aínda que sexa mínimo, dareime por satisfeita.