Nos primeiros meses do ano 2012 estabamos na nosa casa, en León, gravando, moi tranquilamente, o álbum da nosa 'reaparición' na música despois de nove anos. Só sabiamos unha cousa: o que estabamos a facer emocionábanos como nunca antes nos emocionara unha gravación.

E, o máis importante, estabamos a facer o que, realmente, queriamos facer. Todo o demais era unha incógnita. Esa incógnita transformouse en felicidade cando os nosos “boleriños” viron a luz. Non nos esperabamos unha resposta así, sinceramente. Quizais, nalgunha ocasión, puidemos soñalo; só iso.

Hoxe, estamos moi agradecidos por tanto agarimo demostrado cara a nós e cara a esas cancións que son a nosa vida.

Somos conscientes do que significa ter a posibilidade de seguir facendo o que máis nos gusta e non nos cansaremos de dar as grazas a todos por permitirnos volver ensinar outra colección de boleros neste segundo volume.

E, moi agradecidos ao noso compañeiro de viaxe de sempre, Warner. Desexamos que gocedes escoitándoos tanto como nós gozaremos interpretándoos o resto das nosas vidas. O noso máis sincero agradecemento.