A través da estilización de materiais pobres / atopados, produzo pezas onde se cruzan elementos plásticos e tipográficos. En canto á súa composición, son pezas escultóricas con formas e cores rudimentarias, onde a linguaxe se presenta fragmentada, ilexible e aparentemente baleirada de sentido, ou cargada de significación metalingüística, mediante o uso de palabras clave ou frases evocadoras, así como dunha tipografía elegante: un diálogo reflexivo entre manufactura e conceptualización, fragmento e unidade.

Con respecto aos materiais utilizados, inclúense lixas, cartóns, papeis, cartolinas, pegamentos, café, acrílico, pionés, caracteres transferibles, lapis de acuarela, pasteis, cintas, adhesivos, grampas, bolígrafos, rotuladores, correctores de tinta, etc. Deste comercio de materiais –  e do rexeitamento da moldura –, resultan pezas bidimensionais e tridimensionais híbridas, contaminadas, heterodoxas e, na súa maioría, pequenas, contradicindo o horizonte de expectativas levado ao público pola arte espectacular.