Impartido por: Fran Rei e Pedro Brandariz (da compañía Os Sete Magníficos Máis Un)

A combinación de clown de calidade e a promoción do galego será unha cápsula explosiva, algo novo, que axude á xente nova a cubrir as súas necesidades comunicativas á hora de explorar o mundo dun modo diferente: con humor e en galego.

Trátase de que a xente nova saiba que en galego pódese facer teatro de calidade, que tamén se pode facer rir, que poden crear personaxes propios na nosa lingua, o que lles vai dar unha nova perspectiva á hora tamén de comunicarse, xa que lles pode valer como unha porta aberta a expresarse en galego en máis situacións. Sen dúbida, o feito de que o idioma sexa unha parte imprescindible deste taller fará que os/as participantes o vexan non só como algo que se adoita estudar nas aulas, senón algo vivo, dinámico e coa capacidade de poder dar o salto para empregalo no seu día a día.

Buscaremos xogos de palabras cómicos, improvisacións a partir de expresións tradicionais galegas, a comicidade de determinados aspectos da lingua…, o que lle outorgará ao galego novas posibilidades, neste caso cómicas, que a mocidade poida facer súas, compartilas na súa contorna e, finalmente, representalas nun escenario.

Contidos e obxectivos:

• O/a pallaso/a que libera.

Propoñemos xogar a ser cualquer personaxe, poder facer cualquera cousa. A xestión do noso ridículo e do ridículo dos demais é unha das ferramentas teatrais máis poderosas que existen. A través dos diferentes xogos de concentración e exercicios de habilidades estúpidas de cada un/unha (xestos esaxerados, ruídos estraños, movementos especiais, etc.) e sempre buscando o pracer -como os/as nenos/as cando xogan- iremos descubrindo onde está o noso pracer e o noso clown.

• Xogos de complicidade e sensibilidade

No clown é moi importante a complicidade cos demais en escena. En todo momento debemos saber e intuír cando temos o foco e cando o recolle o noso compañeiro ou a nosa compañeira.

• O pracer de ser ridículos/as

Todos/as, sen dúbida, somos ridículos/as. Chega con observar a nosa vida diaria para recoñecer as situacións máis ridículas que un/unha poida imaxinar. Neste taller trataremos de descubrir ese ridículo e de aprender a recorrer a el conscientemente, divertíndose e, sobre todo, divertindo o público.

• Xogar a saber o que non sabemos

Se lle preguntamos a un neno ou a unha nena se sabe falar chinés, cantar ópera, algunha chave de karate ou desfilar como un modelo, seguramente nos contestará que si. Do mesmo xeito, o/a clown sempre pretende saber facer de todo, o seu optimismo non ten límites, como os/as nenos/as antes de que chegue a vergoña, os complexos e o sentido do ridículo, é dicir, cando se van facendo adultos/as.